ارزیابی تاثیر سیپروفلوکساسین در مقایسه با برخی از آنتی بیوتیک های رایج بر سویه های مقاوم پسودوموناس آئروژینوزا در شرایط In-vitro و In-vivo

سابقه و هدف: امروزه پسودوموناس آئروژینوزا به علت مقاومتی که در برابر عوامل ضد میکروبی دارد و یا مقاومتی که خیلی سریع در مقابل آن به دست می آورد، نقش مهمی در ایجاد عفونت های بیمارستانی دارد. گسترش عفونت های ناشی از آن نیز حائز اهمیت می باشد، به گونه ای که شاید کمتر عضوی را بتوان پیدا کرد که در شرایط خاص، این باکتری قادر به ایجاد عفونت در آن نباشد. از این رو، تلاش برای یافتن و یا ارزیابی مواد ضد پسودومونایی جدید امری ضروری است. این مطالعه کوششی در راستای پاسخ به این نیاز می باشد. مواد و روش ها: 112 سویه مقاوم پسودوموناس آئروژینوزا از پنج بیمارستان تهران جمع آوری شد. پس از انجام آزمایش های تاییدی، طیف مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های تایید شده با روش BAUER-KIRBY و همچنین مقادیر MICs آنتی بیوتیک های تحت بررسی تعیین گردید. در نهایت، اثرات درمانی آنها نیز در مدل عفونت تجربی در موش، مطالعه و مقایسه گردید. یافته ها: بالاترین درصد مقاومت سویه های پسودوموناس آئروژینوزا در مقابل نیتروفورانتوئین و سپس در مقابل نالیدکسیک اسید به چشم می خورد که به ترتیب 100% و 90.9% بود. موثرترین آنتی بیوتیک های تحت بررسی عبارت بودند از: سیپروفلوکساسین و نورفلوکساسین که درصد مقاومت در مقابل آنان به ترتیب صفر و 3.88 درصد بود. نتایج حاصل از مطالعه اثرات درمانی آنتی بیوتیک های اشاره شده در بالا در مدل عفونت تجربی در موش نیز حاکی از آن بود که غلظت های درمانی سیپروفلوکساسین نیز موثرتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. نتیجه گیری: اگرچه در بین 12 آنتی بیوتیک تحت بررسی سیپروفلوکساسین موثرترین آنها بر سویه های مقاوم پسودوموناس آئروژینوزا بود ولی وفور مقاومت در مقابل عوامل ضد پسودومونائی متاثر از رژیم های درمانی مورد استفاده در هر بیمارستان می باشد. لذا تدوین برنامه ای جامع جهت کنترل مداوم مقاومت آنتی بیوتیکی در هر بیمارستان و یا بیمارستان های مشابه از نظر مصرف آنتی بیوتیک ها امری ضروری به نظر می رسد.